Κάθε πρωί έχω ένα μπελά, ένα κακό μπελά....την Αλεξάνδρα....
Εκεί γύρω στις δέκα, σκάει μύτη στον μσν ....
-καλημέρα
-καλημέρα
-τί κανεις;..
-καλά
-το χέρι; ( ή πόδι, ή μέση, ή κεφάλι...ανάλογα με το τί έχω δηλώσει τελευταία πως πάσχει)
Εδώ, της κάνω μια αναφορά , αρκούντως κατατοπιστική, αλλιώς της γεννώνται απορίες κι αρχίζει τις επερωτήσεις, γι'αυτό κι εγώ προσπαθώ να καλύψω πλήρως το θέμα, έτσι ώστε να ξεμπερδεύουμε με δαύτο .
Περνά έτσι ήσυχα λίγη ώρα χωρίς να μιλά και χωρίς να ενοχλεί.....κι εκεί που έχω χαλαρώσει, πίνω το πρωινό μου καφεδάκι και ρίχνω τις ματιές μου στα μπλογκς φίλων....ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο νέου μηνύματος στον μσν....κοιτάω και ...η ερώτηση κρίσεως....
-δεν θα γράψεις σήμερα;....αυτό τώρα δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται και θα σας εξηγήσω αμέσως τον λόγο.
Αν της πω ότι θα γράψω αλλά αργότερα, συνεχίζει με άλλο θέμα, τί κανουν τα παιδιά, τί φαί μαγείρεψα για σήμερα κλπ κλπ..με χαρούμενη διάθεση όλα αυτά, διανθίζοντάς τα με μπόλικα γέλια και χαρές.
Αν όμως τολμήσω να πω πως δεν έχω όρεξη, δεν θα γράψω, δεν έχω έμπνευση, δεν ...δεν ..δεν..., ακολουθεί μια σιωπή διαρκείας από την άλλη πλευρά, ενώ τα κύματα δυσαρέσκειας που λαμβάνω στην κυριολεξία με πνίγουν.
Η Αλεξάνδρα έχει ένα μοναδικό τρόπο να δείχνει απίστευτα έντονη δυσαρέσκεια απλά......σιωπώντας, χωρίς γκρίνια, χωρίς άλλα λόγια......μόνο σωπαίνοντας....μεγάλο ταλέντο λέμε..
Λειτουργεί σαν την συνείδηση που δεν ακούγεται, αλλά είναι εκεί μέσα βαθειά στο κεφάλι σου και σου μουρμουράει συνέχεια και σε ζαλίζει με παραινέσεις και σου κουνά το δάχτυλο μπροστά στα μάτια έχοντας συνοφρυωμένο βλέμμα.
Αφού τις περισσότερες φορές, ακριβώς επειδή δεν την αντέχω, στίβω το κεφάλι μου να βρώ κάτι έστω και μικρό να γράψω για να γλυτώσω.....
Καταλάβατε βέβαια πως σήμερα ήταν μια απ'αυτές τις μέρες που είπα στην Αλεξάνδρα πως δεν θα γράψω.....
Δεν την αντέχω την σιωπή της παιδιά......από κείνη την ώρα δεν έχει ξαναπεί κουβέντα....μούγγα εντελώς λέμε...γκιχ..
Εντάξει κυρία μου , εντάξει......να σου κάνω και σήμερα το χατήρι....ορίστε έγραψα.....είσαι ευχαριστημένη;.......
(αλλά δεν φταις εσύ, εγώ φταίω που όπου πάω παίρνω μαζί και την συνείδησή μου.....)
Εκεί γύρω στις δέκα, σκάει μύτη στον μσν ....
-καλημέρα
-καλημέρα
-τί κανεις;..
-καλά
-το χέρι; ( ή πόδι, ή μέση, ή κεφάλι...ανάλογα με το τί έχω δηλώσει τελευταία πως πάσχει)
Εδώ, της κάνω μια αναφορά , αρκούντως κατατοπιστική, αλλιώς της γεννώνται απορίες κι αρχίζει τις επερωτήσεις, γι'αυτό κι εγώ προσπαθώ να καλύψω πλήρως το θέμα, έτσι ώστε να ξεμπερδεύουμε με δαύτο .
Περνά έτσι ήσυχα λίγη ώρα χωρίς να μιλά και χωρίς να ενοχλεί.....κι εκεί που έχω χαλαρώσει, πίνω το πρωινό μου καφεδάκι και ρίχνω τις ματιές μου στα μπλογκς φίλων....ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο νέου μηνύματος στον μσν....κοιτάω και ...η ερώτηση κρίσεως....
-δεν θα γράψεις σήμερα;....αυτό τώρα δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται και θα σας εξηγήσω αμέσως τον λόγο.
Αν της πω ότι θα γράψω αλλά αργότερα, συνεχίζει με άλλο θέμα, τί κανουν τα παιδιά, τί φαί μαγείρεψα για σήμερα κλπ κλπ..με χαρούμενη διάθεση όλα αυτά, διανθίζοντάς τα με μπόλικα γέλια και χαρές.
Αν όμως τολμήσω να πω πως δεν έχω όρεξη, δεν θα γράψω, δεν έχω έμπνευση, δεν ...δεν ..δεν..., ακολουθεί μια σιωπή διαρκείας από την άλλη πλευρά, ενώ τα κύματα δυσαρέσκειας που λαμβάνω στην κυριολεξία με πνίγουν.
Η Αλεξάνδρα έχει ένα μοναδικό τρόπο να δείχνει απίστευτα έντονη δυσαρέσκεια απλά......σιωπώντας, χωρίς γκρίνια, χωρίς άλλα λόγια......μόνο σωπαίνοντας....μεγάλο ταλέντο λέμε..
Λειτουργεί σαν την συνείδηση που δεν ακούγεται, αλλά είναι εκεί μέσα βαθειά στο κεφάλι σου και σου μουρμουράει συνέχεια και σε ζαλίζει με παραινέσεις και σου κουνά το δάχτυλο μπροστά στα μάτια έχοντας συνοφρυωμένο βλέμμα.
Αφού τις περισσότερες φορές, ακριβώς επειδή δεν την αντέχω, στίβω το κεφάλι μου να βρώ κάτι έστω και μικρό να γράψω για να γλυτώσω.....
Καταλάβατε βέβαια πως σήμερα ήταν μια απ'αυτές τις μέρες που είπα στην Αλεξάνδρα πως δεν θα γράψω.....
Δεν την αντέχω την σιωπή της παιδιά......από κείνη την ώρα δεν έχει ξαναπεί κουβέντα....μούγγα εντελώς λέμε...γκιχ..
Εντάξει κυρία μου , εντάξει......να σου κάνω και σήμερα το χατήρι....ορίστε έγραψα.....είσαι ευχαριστημένη;.......
(αλλά δεν φταις εσύ, εγώ φταίω που όπου πάω παίρνω μαζί και την συνείδησή μου.....)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου