Bιάστηκα η τρελλή να χαρώ, πως χθες και καλά με την απεργία, δεν θα ήμουν στο μαγαζί απ'το πρωί μέχρι αργά τ'απόγευμα.....πριτς!
Σιγά μη μου πάνε όλα πρίμα...όοοοοχι εκεί να παιδευτώ, να ταλαιπωρηθώ ακόμα και τη μέρα που εκ των πραγμάτων θα έπρεπε όλα να ήταν πιό χαλαρά.
Και χαλαρά ξεκίνησαν. Ήρθε το πρωί το στεφάνι μου να ανοίξει το μαγαζί, για να μπορέσω να κοιμηθώ μια ώρα παραπάνω η καντέμω, αλλά ο ανάποδος άνθρωπος (εγώ είμαι αυτός) ξύπνησε πάλι απ'τις εξήμιση και παρίστανε το αρνί στη σούβλα καμμιά ώρα ακόμα, μέχρι που απελπίστηκα και σηκώθηκα.
Κατά τις δεκάμιση έσκασα μύτη στο μαγαζί για να φύγει ο άντρας μου σε κάποιες δουλειές που είχε και να επιστρέψει το μεσημέρι.
Συννενοηθήκαμε να πάει σπίτι, να φάει με τα παιδιά και στις 4,00 που θα έφερνε στ'αγγλικά το μεγάλο αστροπελέκι, να έρθει στο μαγαζί για να φύγω εγώ.
Στις τρισήμιση βλέπω το αμάξι να σταματά έξω απ'το μαγαζί και σκέφτομαι "μα τόσο νωρίς πήγε το παιδί στα αγγλικά;" ....εκείνη τη στιγμή βλέπω το περί ου ο λόγος παιδί να βγαίνει απ'το αυτοκίνητο και το άλλο παιδί από μέσα να κρατά το κεφάλι του....το οποίο κεφάλι ήταν μες τα αίματα. Και παθαίνω το πρώτο σοκ.
Ταυτόχρονα ακούω τον άντρα μου να μου φωνάζει..."φεύγω για το νοσοκομείο, ο Π. χτύπησε το κεφάλι του"..και παθαίνω και το δεύτερο σοκ...το οριστικό και αμετάκλητο.
Προσπαθώ τώρα να βγάλω συμπέρασμα για το τί έγινε απ'το μεγάλο αστροπελέκι. Καλύτερα να ρωτούσα τον Δία, πιό απλά θα μου τα εξηγούσε.
- ο Π. ήταν στο τζάκι, όχι μπροστά στον καναπέ....απέναντι....ξέρεις...όχι στον μεγάλο καναπέ, τον άλλον....τον διπλό...και ξαφνικά γυρίζω να τον κοιτάξω και βλέπω το κεφάλι του μες τα αίματα κι έκλαιγε.....αχ! μαμά μου πολύ στενοχωρέθηκα για τον Π. μας.
Τί συμπέρασμα βγάζετε τώρα εσείς;...γιατί εγώ... αδύνατον!... Το μόνο συμπέρασμα που μπόρεσα να βγάλω ήταν για το πόσο αστροπελέκι είναι....ορίτζιναλ, όχι ό,τι κι ό,τι!.....
Παίρνω τον άντρα μου στο κινητό, μου λέει πως πηγαίνει στο Παίδων κι ότι ο μικρός έχει πολύ μεγάλο και βαθύ σκίσιμο στο κεφάλι. Γλύστρισε λέει και έπεσε πάνω στην παλιά κομόντα και χτύπησε πάνω σε ένα απ'τα μπρούτζινα χερούλια της, άκου τώρα!!!!
Το αποτέλεσμα..... επτά ράμματα στο κεφάλι και παρακολούθηση για ένα 24ωρο...να μη τον στείλουμε σχολείο κλπ κλπ.....λουκούμι τού'ρθε του αστροπελεκιού δυο μέρες στη σειρά ραχάτι. Άσε που κρυφοκαμαρώνει που έγινε το επίκεντρο κι όλοι τον ρωτάνε τί και πώς......
Και τελικά έφυγα απ'το μαγαζί στις επτά παρά.....από τις έξι που φεύγω συνήθως....το κέρατό μου!........
(Ορίστε Μαλίνα...σου έγινε το χατήρι. Χθες δεν με προσκάλεσες να γκρινιάξω;....ε, δεν σε καθυστέρησα και πολύ....μόνο μια μέρα!!!!)
Σιγά μη μου πάνε όλα πρίμα...όοοοοχι εκεί να παιδευτώ, να ταλαιπωρηθώ ακόμα και τη μέρα που εκ των πραγμάτων θα έπρεπε όλα να ήταν πιό χαλαρά.
Και χαλαρά ξεκίνησαν. Ήρθε το πρωί το στεφάνι μου να ανοίξει το μαγαζί, για να μπορέσω να κοιμηθώ μια ώρα παραπάνω η καντέμω, αλλά ο ανάποδος άνθρωπος (εγώ είμαι αυτός) ξύπνησε πάλι απ'τις εξήμιση και παρίστανε το αρνί στη σούβλα καμμιά ώρα ακόμα, μέχρι που απελπίστηκα και σηκώθηκα.
Κατά τις δεκάμιση έσκασα μύτη στο μαγαζί για να φύγει ο άντρας μου σε κάποιες δουλειές που είχε και να επιστρέψει το μεσημέρι.
Συννενοηθήκαμε να πάει σπίτι, να φάει με τα παιδιά και στις 4,00 που θα έφερνε στ'αγγλικά το μεγάλο αστροπελέκι, να έρθει στο μαγαζί για να φύγω εγώ.
Στις τρισήμιση βλέπω το αμάξι να σταματά έξω απ'το μαγαζί και σκέφτομαι "μα τόσο νωρίς πήγε το παιδί στα αγγλικά;" ....εκείνη τη στιγμή βλέπω το περί ου ο λόγος παιδί να βγαίνει απ'το αυτοκίνητο και το άλλο παιδί από μέσα να κρατά το κεφάλι του....το οποίο κεφάλι ήταν μες τα αίματα. Και παθαίνω το πρώτο σοκ.
Ταυτόχρονα ακούω τον άντρα μου να μου φωνάζει..."φεύγω για το νοσοκομείο, ο Π. χτύπησε το κεφάλι του"..και παθαίνω και το δεύτερο σοκ...το οριστικό και αμετάκλητο.
Προσπαθώ τώρα να βγάλω συμπέρασμα για το τί έγινε απ'το μεγάλο αστροπελέκι. Καλύτερα να ρωτούσα τον Δία, πιό απλά θα μου τα εξηγούσε.
- ο Π. ήταν στο τζάκι, όχι μπροστά στον καναπέ....απέναντι....ξέρεις...όχι στον μεγάλο καναπέ, τον άλλον....τον διπλό...και ξαφνικά γυρίζω να τον κοιτάξω και βλέπω το κεφάλι του μες τα αίματα κι έκλαιγε.....αχ! μαμά μου πολύ στενοχωρέθηκα για τον Π. μας.
Τί συμπέρασμα βγάζετε τώρα εσείς;...γιατί εγώ... αδύνατον!... Το μόνο συμπέρασμα που μπόρεσα να βγάλω ήταν για το πόσο αστροπελέκι είναι....ορίτζιναλ, όχι ό,τι κι ό,τι!.....
Παίρνω τον άντρα μου στο κινητό, μου λέει πως πηγαίνει στο Παίδων κι ότι ο μικρός έχει πολύ μεγάλο και βαθύ σκίσιμο στο κεφάλι. Γλύστρισε λέει και έπεσε πάνω στην παλιά κομόντα και χτύπησε πάνω σε ένα απ'τα μπρούτζινα χερούλια της, άκου τώρα!!!!
Το αποτέλεσμα..... επτά ράμματα στο κεφάλι και παρακολούθηση για ένα 24ωρο...να μη τον στείλουμε σχολείο κλπ κλπ.....λουκούμι τού'ρθε του αστροπελεκιού δυο μέρες στη σειρά ραχάτι. Άσε που κρυφοκαμαρώνει που έγινε το επίκεντρο κι όλοι τον ρωτάνε τί και πώς......
Και τελικά έφυγα απ'το μαγαζί στις επτά παρά.....από τις έξι που φεύγω συνήθως....το κέρατό μου!........
(Ορίστε Μαλίνα...σου έγινε το χατήρι. Χθες δεν με προσκάλεσες να γκρινιάξω;....ε, δεν σε καθυστέρησα και πολύ....μόνο μια μέρα!!!!)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου