Χθες είχα την τιμητική μου.
Mε διαφορά μιας ώρας σχεδόν, είχα πρόσκληση πρώτα απ'την Μαλίνα και μετά απ'τον Βασίλη, να αποτυπώσω στο χαρτί 7+1 θύμησες της χρονιάς που -δεν βλέπω την ώρα- να της κουνήσω το μαντήλι.
(Όσο πιο γρήγορα ξεκουμπιστεί , τόσο καλύτερα!)
Η αλήθεια είναι πως η χρονιά που φεύγει, υπήρξε στριφνή και άχαρη!
Τον περισσότερο καιρό ήταν μες την μίρλα και τη γκρίνια. Δεν έχω να θυμάμαι παρά ελάχιστα όμορφα πράγματα απ'αυτήν, έτσι θα προτιμούσα να φύγει και να μη γυρίσει ούτε σαν ανάμνηση! (εκτός αν ήταν .."επιλεκτική")
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
1. Μάρτης. Το τηλέφωνο στο μαγαζί χτυπάει, το σηκώνω.."εμπρός", απ'την άλλη μεριά ακούω τη φωνή του άντρα μου, "μας έκλεψαν το μηχανάκι"..........
2. Απρίλης. Γυρίζω σπίτι το απόγευμα. Όλα φαίνονται να είναι όπως ακριβώς τα άφησα το πρωί που έφυγα. Πηγαίνω στην κρεββατοκάμαρα ν'αλλάξω. Πάνω στο στρωμένο κρεββάτι βλέπω ένα σκουλαρίκι που έχω χρόνια να φορέσω. Απορώ....τί δουλειά έχει αυτό έξω!.....Ανοίγω το συρτάρι,... το κουτί με τα κοσμήματα είναι άδειο.....
3. Μάης. Απ'το πουθενά μας κατεβαίνει η ιδέα μιας νέας ζωής, μιας άλλης δουλειάς. Ονειρευόμαστε την καθημερινότητά μας έξω απ'αυτή τη βρωμόπολη, κάπου όπου θα μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά πιο ανθρώπινα.Ενθουσιαζόμαστε. (αν εξαιρέσουμε κάτι μικρά βήματα, ακόμα παραμένει στα σχέδια..)....
4. Aύγουστος. Οι πολυπόθητες διακοπές ξεκινούν. Μαζί μ'αυτές ξεκινά και μια φοβερή φαγούρα σε όλο μου σχεδόν το σώμα. Οι μέρες (και οι νύχτες) κυλούν με μπόλικο ξύσιμο, αμέτρητα ζιρτεκ και επαλήψεις διαφόρων αλοιφών.....
5. Σεπτέμβρης. Κάποιες επιβαρυντικές κινήσεις και μερικά παραπάνω βάρη έχουν σαν αποτέλεσμα νύχτες αγρύπνιας και δάκρυα ανακατεμένα με αφόρητους πόνους στα χέρια που με κάνουν να πίνω τα mesulid σαν καραμέλες και τις νύχτες να ψάχνω κάποια βολική θέση για να μπορέσω να κλείσω τα μάτια μου έστω και λίγο.....
6. Νοέμβρης. Μας κάνει ποδαρικό ο Δίας, (απ'τα ελάχιστα καλά που μας έτυχαν)....
7. Δεκέμβρης. Τα "παίρνει στο κρανίο" όταν η κόρη της φίλης μου επιχειρεί να του πάρει το κόκκαλο που τρώει κι αποφασίζει αντί αυτού...να φάει εκείνη.....Δέκα μέρες (μέχρι στιγμής) νοσηλεία στο Παίδων η μικρή.....
+1. Παρ'όλες τις αναποδιές και σε πείσμα της φετινής καντεμιάς που μας έφτασε δυο τρείς φορές στο χείλος της απόγνωσης, είμαστε μαζί και περισσότερο αγαπημένοι από ποτέ.
Έχουμε την υγειά μας και μιας κι η προηγούμενη χρονιά μας πήγε δέρνοντας, έχουμε να περιμένουμε μόνο καλά απ'την νέα!
Με τη σιγουριά λοιπόν και την αισιοδοξία πως από δω και πέρα μόνο καλά έχουμε να προσδοκούμε, αν θέλει η Μαριλένα, το Νατασσάκι και ο Γκρινιάρης ας πουν κι εκείνοι με την σειρά τους τα 7+1 πράγματα που έχουν να θυμούνται απ'την χρονιά που φεύγει..
Mε διαφορά μιας ώρας σχεδόν, είχα πρόσκληση πρώτα απ'την Μαλίνα και μετά απ'τον Βασίλη, να αποτυπώσω στο χαρτί 7+1 θύμησες της χρονιάς που -δεν βλέπω την ώρα- να της κουνήσω το μαντήλι.
(Όσο πιο γρήγορα ξεκουμπιστεί , τόσο καλύτερα!)
Η αλήθεια είναι πως η χρονιά που φεύγει, υπήρξε στριφνή και άχαρη!
Τον περισσότερο καιρό ήταν μες την μίρλα και τη γκρίνια. Δεν έχω να θυμάμαι παρά ελάχιστα όμορφα πράγματα απ'αυτήν, έτσι θα προτιμούσα να φύγει και να μη γυρίσει ούτε σαν ανάμνηση! (εκτός αν ήταν .."επιλεκτική")
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
1. Μάρτης. Το τηλέφωνο στο μαγαζί χτυπάει, το σηκώνω.."εμπρός", απ'την άλλη μεριά ακούω τη φωνή του άντρα μου, "μας έκλεψαν το μηχανάκι"..........
2. Απρίλης. Γυρίζω σπίτι το απόγευμα. Όλα φαίνονται να είναι όπως ακριβώς τα άφησα το πρωί που έφυγα. Πηγαίνω στην κρεββατοκάμαρα ν'αλλάξω. Πάνω στο στρωμένο κρεββάτι βλέπω ένα σκουλαρίκι που έχω χρόνια να φορέσω. Απορώ....τί δουλειά έχει αυτό έξω!.....Ανοίγω το συρτάρι,... το κουτί με τα κοσμήματα είναι άδειο.....
3. Μάης. Απ'το πουθενά μας κατεβαίνει η ιδέα μιας νέας ζωής, μιας άλλης δουλειάς. Ονειρευόμαστε την καθημερινότητά μας έξω απ'αυτή τη βρωμόπολη, κάπου όπου θα μπορούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά πιο ανθρώπινα.Ενθουσιαζόμαστε. (αν εξαιρέσουμε κάτι μικρά βήματα, ακόμα παραμένει στα σχέδια..)....
4. Aύγουστος. Οι πολυπόθητες διακοπές ξεκινούν. Μαζί μ'αυτές ξεκινά και μια φοβερή φαγούρα σε όλο μου σχεδόν το σώμα. Οι μέρες (και οι νύχτες) κυλούν με μπόλικο ξύσιμο, αμέτρητα ζιρτεκ και επαλήψεις διαφόρων αλοιφών.....
5. Σεπτέμβρης. Κάποιες επιβαρυντικές κινήσεις και μερικά παραπάνω βάρη έχουν σαν αποτέλεσμα νύχτες αγρύπνιας και δάκρυα ανακατεμένα με αφόρητους πόνους στα χέρια που με κάνουν να πίνω τα mesulid σαν καραμέλες και τις νύχτες να ψάχνω κάποια βολική θέση για να μπορέσω να κλείσω τα μάτια μου έστω και λίγο.....
6. Νοέμβρης. Μας κάνει ποδαρικό ο Δίας, (απ'τα ελάχιστα καλά που μας έτυχαν)....
7. Δεκέμβρης. Τα "παίρνει στο κρανίο" όταν η κόρη της φίλης μου επιχειρεί να του πάρει το κόκκαλο που τρώει κι αποφασίζει αντί αυτού...να φάει εκείνη.....Δέκα μέρες (μέχρι στιγμής) νοσηλεία στο Παίδων η μικρή.....
+1. Παρ'όλες τις αναποδιές και σε πείσμα της φετινής καντεμιάς που μας έφτασε δυο τρείς φορές στο χείλος της απόγνωσης, είμαστε μαζί και περισσότερο αγαπημένοι από ποτέ.
Έχουμε την υγειά μας και μιας κι η προηγούμενη χρονιά μας πήγε δέρνοντας, έχουμε να περιμένουμε μόνο καλά απ'την νέα!
Με τη σιγουριά λοιπόν και την αισιοδοξία πως από δω και πέρα μόνο καλά έχουμε να προσδοκούμε, αν θέλει η Μαριλένα, το Νατασσάκι και ο Γκρινιάρης ας πουν κι εκείνοι με την σειρά τους τα 7+1 πράγματα που έχουν να θυμούνται απ'την χρονιά που φεύγει..
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου