Εγώ έβαζα τα υλικά στη λεκάνη, το στεφάνι μου τα ζύμωνε (με το "παράλυτο" χέρι δεν είναι για να κάνω τέτοιες δουλειές, μετά πεθαίνω στους πόνους) και τέλος τα πλάσαμε παρέα με τα ενθουσιασμένα αστροπελέκια.
Tην ώρα που τα πλάθαμε γύρισα και είπα στον άντρα μου
- ξέρεις τί κάνουμε τώρα;
- φτιάχνουμε μελομακάρονα , μου είπε
Κι εγώ δείχνοντάς του με τα μάτια τ'αστροπελέκια του απάντησα.
- φτιάχνουμε ...αναμνήσεις .......γι'αυτά.
Aς είναι.....
Η συνταγή παλιά και δοκιμασμένη...φημίζονται τα μελομακάρονά μου! Στο τέλος αφού τα μέλωσα, ρίξαμε μπόλικη τριμμένη καρυδόψιχα από πάνω και σκεπάσαμε τις πιατέλες με μεμβράνη.
Την επόμενη Κυριακή θα φτιάξουμε τους κουραμπιέδες (καλά νά'μαστε!).
Από δω και στο εξής καθημερινά θα υπάρχουν γύρω γύρω στο τραπεζομάντηλο , τα ίχνη από το φάγωμά τους.....σκορπισμένη καρυδόψιχα ...κι όταν προστεθούν κι οι κουραμπιέδες τότε θα υπάρχει και ζάχαρη άχνη.
Ζήτημα να περάσουμε μια βδομάδα.... φτάνοντας δηλαδή στην επόμενη Κυριακή που θα φτιάξω τους κουραμπιέδες, θα τελειώνουν τα μελομακάρονα.
Σαν τα πιράνχας ορμάνε, ειδικά οι μεγάλοι τα τρώνε πέντε πέντε.....πού να φτουρίσουν;...εμείς εδώ θέλουμε όλη την χριστουγεννιάτικη παραγωγή και πάλι....
Εν τω μεταξύ, για κουραμπιέδες τρελαίνομαι εγώ και μέχρι χθες νόμιζα ότι άρεσαν πολύ και στον δεύτερο γιό, ο οποίος κάθε χρόνο στην κυριολεξία τους τσακίζει, χθες όμως σε ανάλογη κουβέντα που είχαμε δήλωσε.
- μ'αρέσουν πάρα πολύ τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες όχι και τόσο.
ΕΓΩ: τότε γιατί δεν προλαβαίνω να σταυρώσω κουραμπιέ κάθε χρόνο;
- για αλλαγή τους τρώω
- δηλαδή;
- κοίτα, άμα έχεις φάει οχτώ μελομακάρονα, θες μετά ένα δυο κουραμπιέδες για ν'αλλάξεις τη γεύση.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου