Eκεί προς το τέλος υπήρχε ένα αφιέρωμα στα μπλογκς του Ιχνηλάτη, με πληροφορίες για την δημιουργία τους.
Γύρισα και είπα στον άντρα μου "με βοηθάς ν'ανοίξω ένα μπλογκ;", ανασήκωσε τους ώμους του μ'εκείνο τον τρόπο που λέει "σάμπως θα γλυτώσω απ'την μουρμούρα αν πω όχι;"
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά το λάπτοπ είχε στηθεί στο τραπέζι της βεράντας κι εγώ άνοιγα τον προσωπικό μου λογαριασμό στον Pathfinder.
Aπόλυτα άσχετη με το αντικείμενο, άρχισα να κάνω δειλά τις πρώτες μου εγγραφές.
Θυμάμαι πως στα πρώτα σχόλια έτρεξα ν'απαντήσω στο μπλογκ του καθένα ξεχωριστά κι όχι στο δικό μου....δεν ήξερα ακόμα πώς γίνεται!
Όσο περνούσε ο καιρός κι όσο περισσότερα μάθαινα, τόσο περισσότερο μ'άρεσε.
Γρήγορα άρχισα να επισκέπτομαι κι άλλες γειτονιές εκτός απ'αυτήν του Ιχνηλάτη. Γνώρισα κι άλλα άτομα. Καθημερινά η λίστα των μπλογκς που διάβαζα γινόταν όλο και μεγαλύτερη.
Έτσι 4 μήνες μετά, δίνοντας και παίρνοντας, έφτασα σήμερα να γιορτάζω το 100ό μου ποστ!
Περάστε λοιπόν να σας τρατάρω και να μου ευχηθείτε.
Ελάτε ν'αφήσετε δυο λόγια από καρδιάς κι εγώ θα τα φυλάξω μαζί με όλα τα πολύτιμα κι αγαπημένα!
Λοιπόν τί λέτε; θα 'ρθείτε να κόψουμε την τούρτα; :))))
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου