Ο Δίας είναι περίεργος με το φαγητό του, δεν πολυσυμπαθεί την ξηρά τροφή και τρελαίνεται για ότι άλλο βλέπει να τρώμε εμείς.
Η κτηνίατρος πάλι είναι κατηγορηματική, όχι δική μας τροφή αλλά αποκλειστικά την ξηρά που του δίνει όλα όσα χρειάζεται ο οργανισμός του χωρίς να παχαίνει.
Στην προσπάθειά μας να τον κάνουμε να την τρώει ,αφ'ενός δεν του δίνουμε μπουκιά απ'το δικό μας φαγητό, όσο κι αν μας κοιτά με ικετευτικό βλέμμα κι αφ'ετέρου αλλάζουμε μάρκα μπας και βρούμε κάτι να του αρέσει.
Έχουμε λοιπόν το μπωλ με την νέα μάρκα ξηράς τροφής, είμαστε συγκεντρωμένοι όλοι στην κουζίνα κι ετοιμαζόμαστε για το ..εγχείρημα. Του βάζω το μπωλ με το φαγητό μπροστά του, ο Δίας την μυρίζει κι απομακρύνεται έχοντας απαξιωτικό βλέμμα.
Αναλαμβάνει την σκυτάλη ο πρωτότοκος -εκείνος που έπαιζε κουτουλιές μαζί του, θυμάστε;...- φωνάζει τον Δία, παίρνει ένα μπαλάκι ξηράς τροφής απ'την σακκούλα κι αρχίζει να το τρώει επιδεικτικά, ο Δίας τον παρακολουθεί με προσοχή. Οι υπόλοιποι έχουμε γουρλώσει τα μάτια κάνοντας και τα ανάλογα σχόλια ..."καλά, είσαι ηλίθιο παιδάκι μου;...τρως αυτό το πράμα;...." , ο μεγάλος συνεχίζει να τρώει εξηγώντας μας παράλληλα πως μοιάζει στη γεύση με παξιμάδι και μάλιστα κρητικό, "ε, τότε να μη πηγαίνω στο φούρνο να αγοράζω" του λέω " να σου σερβίρω αυτά"....
Μες το πανδαιμόνιο από φωνές , χαχανητά και υστερίες δικές μου...βλέπουμε τον Δία να πηγαίνει στο πιάτο και ν'αρχίσει να τρώει.....δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν είχε σχεδόν γυαλίσει το μπωλ του.
Το βλέπει ο μεγάλος και μας λέει "Ορίστε, τα βλέπετε;.....το σκυλί ήθελε παράδειγμα, του το έδωσα και ιδού το αποτέλεσμα.."
υγ. μη μου πείτε πως τα παιδιά μου είναι ζαβά....τό'χω αποδεχτεί χρόνια τώρα :PPPPP
Η κτηνίατρος πάλι είναι κατηγορηματική, όχι δική μας τροφή αλλά αποκλειστικά την ξηρά που του δίνει όλα όσα χρειάζεται ο οργανισμός του χωρίς να παχαίνει.
Στην προσπάθειά μας να τον κάνουμε να την τρώει ,αφ'ενός δεν του δίνουμε μπουκιά απ'το δικό μας φαγητό, όσο κι αν μας κοιτά με ικετευτικό βλέμμα κι αφ'ετέρου αλλάζουμε μάρκα μπας και βρούμε κάτι να του αρέσει.
Έχουμε λοιπόν το μπωλ με την νέα μάρκα ξηράς τροφής, είμαστε συγκεντρωμένοι όλοι στην κουζίνα κι ετοιμαζόμαστε για το ..εγχείρημα. Του βάζω το μπωλ με το φαγητό μπροστά του, ο Δίας την μυρίζει κι απομακρύνεται έχοντας απαξιωτικό βλέμμα.
Αναλαμβάνει την σκυτάλη ο πρωτότοκος -εκείνος που έπαιζε κουτουλιές μαζί του, θυμάστε;...- φωνάζει τον Δία, παίρνει ένα μπαλάκι ξηράς τροφής απ'την σακκούλα κι αρχίζει να το τρώει επιδεικτικά, ο Δίας τον παρακολουθεί με προσοχή. Οι υπόλοιποι έχουμε γουρλώσει τα μάτια κάνοντας και τα ανάλογα σχόλια ..."καλά, είσαι ηλίθιο παιδάκι μου;...τρως αυτό το πράμα;...." , ο μεγάλος συνεχίζει να τρώει εξηγώντας μας παράλληλα πως μοιάζει στη γεύση με παξιμάδι και μάλιστα κρητικό, "ε, τότε να μη πηγαίνω στο φούρνο να αγοράζω" του λέω " να σου σερβίρω αυτά"....
Μες το πανδαιμόνιο από φωνές , χαχανητά και υστερίες δικές μου...βλέπουμε τον Δία να πηγαίνει στο πιάτο και ν'αρχίσει να τρώει.....δεν σταμάτησε παρά μόνο όταν είχε σχεδόν γυαλίσει το μπωλ του.
Το βλέπει ο μεγάλος και μας λέει "Ορίστε, τα βλέπετε;.....το σκυλί ήθελε παράδειγμα, του το έδωσα και ιδού το αποτέλεσμα.."
υγ. μη μου πείτε πως τα παιδιά μου είναι ζαβά....τό'χω αποδεχτεί χρόνια τώρα :PPPPP
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου