Το χαλάζι του Σαββάτου..

Σάββατο πρωί τ'αστροπελέκια είχαν κολυμβητήριο, τα πήγε ο μεγάλος γιος, ο οποίος είχε και την τύχη να απολαύσει το θέαμα που μετά μου διηγιόταν μέσα από τρελά γέλια.
Μαζί με τα δικά μου παιδιά πάει κι η κόρη της φίλης μου. Τα μπουρνούζια τώρα των παιδιών, επειδή είναι πανομοιότυπα, έχουμε βάλει η κάθε μαμά ένα μικρό σημάδι για να τα ξεχωρίζουν τα καμάρια μας. Εγώ τους έχω σαν σημάδι μια μικρούλα παραμάνα στην εσωτερική ετικέτα που γράφει το νούμερο, η φίλη μου πάλι έχει ράψει ένα ροζ φιογκάκι στο πέτο του μπουρνουζιού της μικρής της.
11,15 πέσανε στην πισίνα και ξεκίνησαν την προπόνηση, το μικρό αστροπελέκι ήταν μες την τρελλή χαρά καθώς θα έβαζε τα ολοκαίνουργια -κίτρινα παρακαλώ- βατραχοπέδιλά που τόσο είχε πεθυμήσει τις προηγούμενες μέρες..
Γύρω στις 11,30 ο ουρανός αρχίζει να σκοτεινιάζει και πριν περάσουν μερικά λεπτά ανοίγουν οι καταπακτές και ξεκινούν να πέφτουν σαλοτραπεζαρίες ανακατεμένες με χοντρό χαλάζι.
Επικρατεί πανικός..... οι προπονήτριες βγάζουν άρον άρον απ'την πισίνα τα παδιά, κάποια απ'αυτά (τα πιο μικρά) έχουν φοβηθεί και κλαίνε και όλα προσπαθούν να καλύψουν το κεφάλι τους από τα παγάκια (όπως είπε το μεγάλο αστροπελέκι) που πέφτουν.
Μες τον πανικό και μες την ζάλη, ποιός κάθεται να δώσει σημασία σε σημάδια των μπουρνουζιών και να κοιτάξει να πάρει το σωστό;...Όλα βουτάνε το πρώτο μπουρνούζι που βρίσκουν μπροστά τους και τρέχουν καλύπτοντας με χέρια ή βατραχοπέδιλα το κεφάλι τους.
Κι εκεί γίνεται το μεγάλο σόου.....Πρώτη φτάνει στα αποδυτήρια η μικρούλα της φίλης μου,. η οποία κλαίει τρομαγμένη και κρατά στο χέρι ένα μπουρνούζι που είναι λες και είχε πέσει στην πισίνα και μούλιαζε....μούσκεμα.
Ακολουθεί το μικρό αστροπελέκι (δώστε βάση εδώ) ..που επιστρέφει αργά αργά φορώντας ένα μπουρνούζι που του φτάνει στους αστραγάλους, ενώ τα μανίκια κρέμονται τουλάχιστον 30 πόντους παραπάνω από το τέλος της παλάμης, φοράει το σκουφάκι, έχει τα γυαλιά της κολύμβησης στα μάτια του (μέσα σ'εκείνη τη σκοτεινιά απορώ πώς έβλεπε) και βαδίζει έχοντας τα βατραχοπέδιλα φορεμένα στα πόδια του (παρακαλώ φανταστείτε λίγο το θέαμα....:PP)
Και τέλος σκάει μύτη το μεγάλο αστροπελέκι..σε αργούς ρυθμούς κι αυτό -τά'χουμε ξαναπεί αυτά - κρατώντας τα βατραχοπέδιλα στο χέρι και φορώντας ένα μπουρνούζι που με το ζόρι έφτανε στο πάνω μέρος των μηρών του, αφήνοντας ακάλυπτα όλα τα μπούτια του κι έχοντας ένα ροζ φιόγκο στο πέτο!
Τό'χασα το θέαμα ...το'χασα η καντέμω.....(μαράζι τό'χω πάντα στα καλύτερα να λείπω......) :PPPP