Για τον βενιαμίν της οικογένειας σας έχω ξαναπεί, μπορεί να μην είναι σάρκα από την σάρκα μου αλλά είναι παιδί "της καρδιάς μου" και στα τρία τελευταία χρόνια που έχει μπει στην οικογένεια μας αποτελεί ισότιμο μέλος της χωρίς καμμιά απολύτως διαφορά από τους υπόλοιπους τρεις.
Ο Π. λοιπόν έχει το δικό του ονοματεπώνυμο, το οποίο είναι όνομα Π..... και επίθετο που αρχίζει από την συλλαβή Τσι...., μέχρι εδώ όλα καλά ...κρατήστε αυτές τις πληροφορίες γιατί θα σας χρειαστούν στην συνέχεια.
Τα δυο μικρά αστροπελέκια λοιπόν πηγαίνουν εδώ και δυο χρόνια στο κολυμβητήριο, ο μεγάλος πέρασε πιο γρήγορα στην μεγάλη πισίνα όπως ήταν φυσικό κι η προπονήτρια του ζήτησε να αγοράσει βατραχοπέδιλα που τους είναι απαραίτητα για κάποιες ασκήσεις, ως εδώ καλά. Στα βατραχοπέδιλα που λέτε, σημειώνουν στο πίσω μέρος τους με αδιάβροχο μαρκαδόρο τα αρχικά του ονόματός τους για να ξέρει το κάθε παιδί ποιά είναι τα δικά του και να τα ξεχωρίζει από αυτά των άλλων,... αυτό είχαμε κάνει και στα δικά μας.
Ο Π.. συνέχιζε να προπονείται μια "τάξη" πίσω από τον μεγάλο δείχνοντας όμως μεγάλη πρόοδο και εξέλιξη που είχαν σαν φυσική συνέπεια να "προαχθεί" κι εκείνος με την σειρά του στο επόμενο γκρουπ που είναι κι ο αδελφός του.
Ο μεγαλύτερος γιός μου (28 χρονών) είναι και νονός του Π.. κι εκείνος που συνήθως -αν δεν λείπει σε ταξίδι με την δουλειά του- τους πηγαινοφέρνει στο κολυμβητήριο.
Την Τρίτη που μας πέρασε λοιπόν ο Π..ήρθε μετά την προπόνηση όλος χαρά να μου αναγγείλει γεμάτος περηφάνεια την "προαγωγή" του....τον αγκάλιασα και τον φίλησα μ'ενθουσιασμό. Είπα και όλα όσα είθισται να λέμε οι χαζομαμάδες σε αντίστοιχες περιπτώσεις κι ήμασταν απόλυτα φχαριστημένοι άπαντες.....εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που φρόντισε να μου θυμήσει έχοντας σοβαρό ύφος.
- ξέρεις όμως μαμά;...... τώρα πρέπει να πάρω κι εγώ βατραχοπέδιλα
Τα βατραχοπέδιλα βλέπετε, πρέπει να είχαν την έννοια κάποιου βαθμού , ίσως και παρασήμου στο μυαλουδάκι του, ήταν το αντικείμενο που επισφράγιζε την άνοδό του...γι'αυτό και το ύφος που συνόδευε την ανακοίνωση είχε την ανάλογη βαρύτητα.
- φυσικά και θα πάρουμε μωρό μου, του λέω, την Πέμπτη που θα σας πάει ο νονός θα του πω να σου πάρει.
Έλα όμως που χθες Πέμπτη ο μεγάλος έλειπε ταξίδι....έτσι επειδή δεν μπορούσα να φύγω από το μαγαζί για να τους πάω, τηλεφώνησα στην φίλη μου που πάει κι εκείνη την κόρη της, να περάσει να πάρει και τα δικά μου κι εγώ πήγα τρέχοντας στο τέλος να τα γυρίσω σπίτι.
- δεν πήραμε βατραχοπέδιλα, μου λέει στον γυρισμό.
- δεν προλαβαίναμε σήμερα αγάπη μου, του λέω, το Σάββατο όμως θα πάρουμε.
Το βράδυ γυρίζει κι ο μεγάλος σπίτι, με τον που τον βλέπει ο Π...αμέσως να του πει τον καυμό του.
- νονέ, δεν πήραμε βατραχοπέδιλα.
- εντάξει μη στενοχωριέσαι, το Σάββατο που θα σας πάω θα πάρουμε.
Κι εκεί πέφτει η τρελλή ατάκα.....
- και πού θα βρούμε στο κολυμβητήριο μαρκαδόρο να γράψουμε επάνω.......Που- τση;...:PPPP
Ο Π. λοιπόν έχει το δικό του ονοματεπώνυμο, το οποίο είναι όνομα Π..... και επίθετο που αρχίζει από την συλλαβή Τσι...., μέχρι εδώ όλα καλά ...κρατήστε αυτές τις πληροφορίες γιατί θα σας χρειαστούν στην συνέχεια.
Τα δυο μικρά αστροπελέκια λοιπόν πηγαίνουν εδώ και δυο χρόνια στο κολυμβητήριο, ο μεγάλος πέρασε πιο γρήγορα στην μεγάλη πισίνα όπως ήταν φυσικό κι η προπονήτρια του ζήτησε να αγοράσει βατραχοπέδιλα που τους είναι απαραίτητα για κάποιες ασκήσεις, ως εδώ καλά. Στα βατραχοπέδιλα που λέτε, σημειώνουν στο πίσω μέρος τους με αδιάβροχο μαρκαδόρο τα αρχικά του ονόματός τους για να ξέρει το κάθε παιδί ποιά είναι τα δικά του και να τα ξεχωρίζει από αυτά των άλλων,... αυτό είχαμε κάνει και στα δικά μας.
Ο Π.. συνέχιζε να προπονείται μια "τάξη" πίσω από τον μεγάλο δείχνοντας όμως μεγάλη πρόοδο και εξέλιξη που είχαν σαν φυσική συνέπεια να "προαχθεί" κι εκείνος με την σειρά του στο επόμενο γκρουπ που είναι κι ο αδελφός του.
Ο μεγαλύτερος γιός μου (28 χρονών) είναι και νονός του Π.. κι εκείνος που συνήθως -αν δεν λείπει σε ταξίδι με την δουλειά του- τους πηγαινοφέρνει στο κολυμβητήριο.
Την Τρίτη που μας πέρασε λοιπόν ο Π..ήρθε μετά την προπόνηση όλος χαρά να μου αναγγείλει γεμάτος περηφάνεια την "προαγωγή" του....τον αγκάλιασα και τον φίλησα μ'ενθουσιασμό. Είπα και όλα όσα είθισται να λέμε οι χαζομαμάδες σε αντίστοιχες περιπτώσεις κι ήμασταν απόλυτα φχαριστημένοι άπαντες.....εκτός από μια μικρή λεπτομέρεια που φρόντισε να μου θυμήσει έχοντας σοβαρό ύφος.
- ξέρεις όμως μαμά;...... τώρα πρέπει να πάρω κι εγώ βατραχοπέδιλα
Τα βατραχοπέδιλα βλέπετε, πρέπει να είχαν την έννοια κάποιου βαθμού , ίσως και παρασήμου στο μυαλουδάκι του, ήταν το αντικείμενο που επισφράγιζε την άνοδό του...γι'αυτό και το ύφος που συνόδευε την ανακοίνωση είχε την ανάλογη βαρύτητα.
- φυσικά και θα πάρουμε μωρό μου, του λέω, την Πέμπτη που θα σας πάει ο νονός θα του πω να σου πάρει.
Έλα όμως που χθες Πέμπτη ο μεγάλος έλειπε ταξίδι....έτσι επειδή δεν μπορούσα να φύγω από το μαγαζί για να τους πάω, τηλεφώνησα στην φίλη μου που πάει κι εκείνη την κόρη της, να περάσει να πάρει και τα δικά μου κι εγώ πήγα τρέχοντας στο τέλος να τα γυρίσω σπίτι.
- δεν πήραμε βατραχοπέδιλα, μου λέει στον γυρισμό.
- δεν προλαβαίναμε σήμερα αγάπη μου, του λέω, το Σάββατο όμως θα πάρουμε.
Το βράδυ γυρίζει κι ο μεγάλος σπίτι, με τον που τον βλέπει ο Π...αμέσως να του πει τον καυμό του.
- νονέ, δεν πήραμε βατραχοπέδιλα.
- εντάξει μη στενοχωριέσαι, το Σάββατο που θα σας πάω θα πάρουμε.
Κι εκεί πέφτει η τρελλή ατάκα.....
- και πού θα βρούμε στο κολυμβητήριο μαρκαδόρο να γράψουμε επάνω.......Που- τση;...:PPPP
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου