Τό'χω πει εγώ...μ'αγαπάει ο Θεός, .. και να σας εξηγήσω πάραυτα γιατί το λέω για να σκάσετε κι εσείς απ'τη ζήλεια σας που μπορεί να μη σας έχει την ίδια αδυναμία.
Από χθες το απόγευμα που το σκεφτόμουν, δεν κατέβαζα καμμιά ιδέα για νέα εγγραφή.
Βρε τό'φερνα από δω, βρε τό'φερνα από κει...τίποτα. Το απόλυτο κενό.
Καταπιάστηκα μετά να λύσω κάτι προβληματάκια που ανακάλυψα να παίζονται με την εμφάνιση των μπάνερ στη σελίδα μου και συμβιβάστηκα με τη σκέψη πως σήμερα δεν είχε εγγραφή διότι ο ..."καλλιτέχνης" στερείτο έμπνευσης.
Έρχομαι που λέτε σήμερα το πρωί στο μαγαζί κι αρχίζω να χαζολογώ δεξά κι αριστερά στο μπλογκ, δίχως λόγο κι αφορμή που λένε...
Κι εκεί που χαζολογάω τα διάφορα σκατολοϊδια που έχω προσθέσει (ξέρετε όλα αυτά που μετρούν τη ματαιοδοξία μου) βλέπω και στο μπανεράκι του τεκνοράτι τον αριθμό να έχει αυξηθεί κατά ένα ακόμα.
Από 25 είχε γίνει 26, που σημαίνει πως κάποιος "μνημόνευσε" το όνομά μου και τσουπ συνέλαβε τον "μνημονεύοντα" το μηχάνημα και τον πρόσθεσε.. (τί σου είναι η τεχνολογία τς τς τς!).
Πατάω λοιπόν πάνω του για να πάω να δω (η ψωνάρα..) ποιός ήτο και καταλήγω στην ιστοσελίδα του καημού.
Ο οποίος καημός, άκου τώρα! σκέφτηκε λέει να γράψουμε πού και πότε είδαμε το πρώτο χριστουγεννιάτικο στόλισμα και με προσκαλούσε να συμμετάσχω...
Σιγά που θα έχανα την ευκαιρία.... εδώ λέμε δεν υπήρχε ψίχουλο έμπνευσης και θα έλεγα όχι στο καρβέλι που μου προσφερόταν;...
Αφορμή δοθείσης λοιπόν, να σας ενημερώσω πως πολύ μου αρέσει η πόλη μας κατά την διάρκεια των χριστουγέννων. Ειδικά όταν σκοτεινιάζει, δεν χορταίνω να βλέπω τα στολισμένα παράθυρα των σπιτιών που είναι μια πανδαισία, τις περισσότερες φορές πανδαισία κιτσαρίας αλλά αυτό δεν θα το αναλύσω τώρα.
Μου φτιάχνει η διάθεση κάθε πρωί που ξεκινώ να έρθω στο μαγαζί και μιας κι εκείνη την ώρα είναι ακόμα μαύρο σκοτάδι, να βλέπω ολα αυτά τα λαμπιόνια αναμμένα να κάνουν το καθένα και μια διαφορετική σύνθεση, να αναβοσβήνουν ή να μένουν σταθερά, σαν μικρά λαμπερά ματάκια που με κοιτούν και μου γνέφουν.
Εν τω μεταξύ, όλο αυτό το διάστημα του ενός...ενάμιση μήνα που διαρκεί το στόλισμα, εγώ διακινδυνεύω καθημερινά την σωματική μου ακεραιότητα. Διότι για φανταστείτε με λίγο σας παρακαλώ, όχι φανταστείτε με.
Μια τρελλή (εγώ) στις 7 παρά το πρωί , καβάλα σ'ένα μηχανάκι, να οδηγεί χαζολογώντας ταυτόχρονα όλα τα μπαλκόνια που είναι στον δρόμο της.
Πότε θα σαβουρωθώ και θα με μαζεύετε με τα κουταλάκια ...δεν ξέρω.
Φέτος λοιπόν, για να καταλήξω επιτέλους και στο κυρίως θέμα που είναι αυτό του καημού, το πρώτο χριστουγεννιάτικο στόλισμα που είδα, ήταν ένα μικρό μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας την προηγούμενη βδομάδα, που με ψιλοχάλασε κιόλας.
Κι αυτό γιατί τα λαμπάκια ήταν πολύχρωμα, ξέρετε κόκκινα, πράσινα, κίτρινα...κι εμένα αυτά καθόλου δε μου αρέσουν, διότι όταν τα βλέπω το μυαλό μου πάει κατ'ευθείαν σε ταβέρνα εξοχική με την ταμπέλα "τα δεκαπέντε ξαδέλφια"....
Ελπίζω η συνέχεια να μην είναι το ίδιο απελπιστική, όχι τίποτα άλλο αλλά αν είναι να φάω πουθενά τα μούτρα μου, να μη πάω από καρακιτσαρία.....έχουμε και μια άλφα αισθητική βρε αδελφέ!
Αν τώρα παρακαλέσω τον Stiliano, τη Φάβα και την Amadryas να παίξουν κι εκείνοι με την σειρά τους το παιχνίδι, θα το κάνουν ή θα με σιχτιρίσουν;....ιδού η απορία...
Από χθες το απόγευμα που το σκεφτόμουν, δεν κατέβαζα καμμιά ιδέα για νέα εγγραφή.
Βρε τό'φερνα από δω, βρε τό'φερνα από κει...τίποτα. Το απόλυτο κενό.
Καταπιάστηκα μετά να λύσω κάτι προβληματάκια που ανακάλυψα να παίζονται με την εμφάνιση των μπάνερ στη σελίδα μου και συμβιβάστηκα με τη σκέψη πως σήμερα δεν είχε εγγραφή διότι ο ..."καλλιτέχνης" στερείτο έμπνευσης.
Έρχομαι που λέτε σήμερα το πρωί στο μαγαζί κι αρχίζω να χαζολογώ δεξά κι αριστερά στο μπλογκ, δίχως λόγο κι αφορμή που λένε...
Κι εκεί που χαζολογάω τα διάφορα σκατολοϊδια που έχω προσθέσει (ξέρετε όλα αυτά που μετρούν τη ματαιοδοξία μου) βλέπω και στο μπανεράκι του τεκνοράτι τον αριθμό να έχει αυξηθεί κατά ένα ακόμα.
Από 25 είχε γίνει 26, που σημαίνει πως κάποιος "μνημόνευσε" το όνομά μου και τσουπ συνέλαβε τον "μνημονεύοντα" το μηχάνημα και τον πρόσθεσε.. (τί σου είναι η τεχνολογία τς τς τς!).
Πατάω λοιπόν πάνω του για να πάω να δω (η ψωνάρα..) ποιός ήτο και καταλήγω στην ιστοσελίδα του καημού.
Ο οποίος καημός, άκου τώρα! σκέφτηκε λέει να γράψουμε πού και πότε είδαμε το πρώτο χριστουγεννιάτικο στόλισμα και με προσκαλούσε να συμμετάσχω...
Σιγά που θα έχανα την ευκαιρία.... εδώ λέμε δεν υπήρχε ψίχουλο έμπνευσης και θα έλεγα όχι στο καρβέλι που μου προσφερόταν;...
Αφορμή δοθείσης λοιπόν, να σας ενημερώσω πως πολύ μου αρέσει η πόλη μας κατά την διάρκεια των χριστουγέννων. Ειδικά όταν σκοτεινιάζει, δεν χορταίνω να βλέπω τα στολισμένα παράθυρα των σπιτιών που είναι μια πανδαισία, τις περισσότερες φορές πανδαισία κιτσαρίας αλλά αυτό δεν θα το αναλύσω τώρα.
Μου φτιάχνει η διάθεση κάθε πρωί που ξεκινώ να έρθω στο μαγαζί και μιας κι εκείνη την ώρα είναι ακόμα μαύρο σκοτάδι, να βλέπω ολα αυτά τα λαμπιόνια αναμμένα να κάνουν το καθένα και μια διαφορετική σύνθεση, να αναβοσβήνουν ή να μένουν σταθερά, σαν μικρά λαμπερά ματάκια που με κοιτούν και μου γνέφουν.
Εν τω μεταξύ, όλο αυτό το διάστημα του ενός...ενάμιση μήνα που διαρκεί το στόλισμα, εγώ διακινδυνεύω καθημερινά την σωματική μου ακεραιότητα. Διότι για φανταστείτε με λίγο σας παρακαλώ, όχι φανταστείτε με.
Μια τρελλή (εγώ) στις 7 παρά το πρωί , καβάλα σ'ένα μηχανάκι, να οδηγεί χαζολογώντας ταυτόχρονα όλα τα μπαλκόνια που είναι στον δρόμο της.
Πότε θα σαβουρωθώ και θα με μαζεύετε με τα κουταλάκια ...δεν ξέρω.
Φέτος λοιπόν, για να καταλήξω επιτέλους και στο κυρίως θέμα που είναι αυτό του καημού, το πρώτο χριστουγεννιάτικο στόλισμα που είδα, ήταν ένα μικρό μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας την προηγούμενη βδομάδα, που με ψιλοχάλασε κιόλας.
Κι αυτό γιατί τα λαμπάκια ήταν πολύχρωμα, ξέρετε κόκκινα, πράσινα, κίτρινα...κι εμένα αυτά καθόλου δε μου αρέσουν, διότι όταν τα βλέπω το μυαλό μου πάει κατ'ευθείαν σε ταβέρνα εξοχική με την ταμπέλα "τα δεκαπέντε ξαδέλφια"....
Ελπίζω η συνέχεια να μην είναι το ίδιο απελπιστική, όχι τίποτα άλλο αλλά αν είναι να φάω πουθενά τα μούτρα μου, να μη πάω από καρακιτσαρία.....έχουμε και μια άλφα αισθητική βρε αδελφέ!
Αν τώρα παρακαλέσω τον Stiliano, τη Φάβα και την Amadryas να παίξουν κι εκείνοι με την σειρά τους το παιχνίδι, θα το κάνουν ή θα με σιχτιρίσουν;....ιδού η απορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου