Μεγαλοπιάνομαι..(γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;...)

Είχα πρόσκληση από την γιαγιά Duck, να γράψω πού θα ήθελα να δω τ'όνομά μου.
Δεν πρόλαβε να βάλει τελεία στο μήνυμά της και είχα ήδη απαντήσει θετικά. Σιγά μην άφηνα να μου ξεφύγει η ευκαιρία να αποδείξω, για άλλη μια φορά, πόσο μεγάλο ψώνιο είμαι!
Έχουμε και λέμε λοιπόν.... πρώτα πρώτα θα ήθελα να φιγουράριζε το ονοματάκι μου σε κάποιο βιβλίο...να σαν κι αυτό...


Τί να κάνω , έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο χιούμορ και την πένα της Έλενας Ακρίτα κι εκεί που άλλοι θά'θελαν να δουν το όνομά τους να φιγουράρει σε κάποιο best seller, εμένα θα με έκανε ευτυχισμένη να φτάσω κάποτε να γράψω-έστω κι ελάχιστα- όπως εκείνη.














Στην συνέχεια δεν θα με χάλαγε καθόλου να έβλεπα

το ονοματάκι μου σε ένα χρυσό αγαλματάκι σαν κι αυτό.......
Όχι τίποτα άλλο, αλλά σαν επιβράβευση του νεανικού μου όνειρου να γίνω κάποτε ηθοποιός...
Ε, αν ήταν να γίνω, ας ήμουν τουλάχιστον άξια ενός Οσκαρ...
(τί στο καλό δεν θα κάνω περικοπές στα όνειρα και τις επιθυμίες μου....τρελλή είμαι ότι θέλω ονειρεύομαι...)












































Και τέλος θά'θελα να είχα ένα όμορφο μαγαζί , ή μάλλον αλυσίδα μαγαζιών σε όλο τον κόσμο (όνειρο είναι....) και να πουλάω βιβλία, τετράδια και μολύβια ....τρελλαίνομαι για την μυρωδιά του χαρτιού και της γομολάστιχας...


































Θα παρακαλέσω κι εγώ με την σειρά μου την Πρίνσες και τον Βασίλη να πάρουν την σκυτάλη....