Είχε κοκκινιστό και μακαρόνια με μπόλικο τυρί τριμμένο από πάνω, είχε μάζωξη όλης της οικογένειας γύρω από το τραπέζι. Είχε γέλια, αστεία και πειράγματα.
Ο μεγάλος γιος είχε, μόλις την προηγούμενη μέρα, τελειώσει μια σχέση και τους έλεγα πως έτσι όπως το πάνε οι δυο μεγάλοι, μας βλέπω να καταλήγουμε εκείνοι στα εξήντα τους δυο γεροντοπαλήκαρα και στα ογδόντα εγώ, να γηροκομούμε ο ένας τον άλλον...μιας και ο άντρας μου δήλωνε να μην τον υπολογίζουμε γιατί θα την "έχει κάνει" με κάποια Βουλγάρα....και δώστου χείμαρος τα γέλια να ξεχύνονται.
Το αστροπελέκι έλεγε τις νέες λέξεις που έχει μάθει στα αγγλικά κι ο μεγάλος τον πείραζε για την προφορά και το αξάν..και νέα γέλια έφερναν δάκρυα στα μάτια.
Μετά το φαγητό είχε συγκέντρωση γύρω από το αναμμένο τζάκι, με ζεστό καφέ, κομμάτια σπιτικό κέικ να τον συνοδεύουν και σιγανή μουσική απ'το ραδιόφωνο.
Είχε το τρεχαλητό των μικρών μέσα στο σπίτι, είχε τις δικές μου φωνές να μη πατάνε ξυπόλητα, είχε τα βροντερά γέλια των μεγάλων στα κωδικοποιημένα μεταξύ τους αστεία, είχε το τρυφερό χάδι του άντρα μου στη μέση μου.
Η χθεσινή Κυριακή ήταν απ'αυτές που μένουν στην μνήμη μας γιατί είχε απλά....περίσσεμα αγάπης!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου