Ο Δίας εγκαταστάθηκε!

ΟΔίας ήρθε χθες μαζί με έξι τσάντες προίκα.
Η κυρία που τον είχε βρει και τον φιλοξενούσε, του είχε πάρει ένα καινούργιο στρωσίδι για να ξαπλώνει και να κοιμάται δώρο και μαζί με αυτό χτένες, μπαλάκια, κόκκαλα για παιχνίδι, τα πιάτα του για το φαγητό και το νερό, τα σαμπουάν και τις μαλακτικές του, διάφορα άλλα σκατολοϊδια μέχρι μια κούκλα σπαιντερμαν......Του άρεσε μου είπε όταν τον είχε σπίτι της και του την έφερε μαζί να μη στενοχωριέται.....
Ο άρχοντας μπήκε μέσα, γύρισε όλα τα δωμάτια μυρίζοντας και μετά πήγε και στρώθηκε μπροστά στο τζάκι. Εκείνη την ώρα τα μικρά έκαναν μπάνιο, μόλις βγήκαν και τον είδαν έγινε ένας μικρός χαμός. Να του πετάνε το μπαλάκι, να πηδάει το γομάρι να το πιάσει και να λες τώρα θα τα πάρει όλα παραμάζωμα και θα γίνουν έπιπλα, παιδιά και σκύλος ίσωμα, αλλά τελικά φαίνεται πως ξέρει να κουμαντάρει τον όγκο του....
Αφου λοιπόν τον παίξανε, αφού τακτοποιήσαμε στην γωνιά του το νερό και δίπλα το φαγητό του , ήρθε η δύσκολη ώρα να φύγει η κυρία ....εκείνος πρέπει να το κατάλαβε γιατί ήταν ανήσυχος και πήγαινε και καθόταν μπροστά στην πόρτα, ίσως για να της πει με τον τρόπο του να μη τον ξεχάσει.
Τελικά αποφασίσαμε να τον πάμε πρώτα την βραδινή του βόλτα μαζί της και γυρίζοντας τον πήρανε τα μικρά στο δωμάτιό τους για να μπορέσει να φύγει εκείνη χωρίς να την δει.
Όταν βγήκε και δεν την είδε, γύρισε για λίγο ανήσυχος γύρω γύρω, μετά βγήκε στο μπαλκόνι να κοιτάξει κάτω στον δρόμο στο σημείο που είχε παρκάρει το αυτοκίνητό της, αλλά μέχρι εκεί....είχε άλλα πράγματα να ασχοληθεί, το παιχνίδι με το μπαλάκι συνεχιζόταν κι είχε περισσότερη πλάκα απ'το να ψάχνει την κυρία....
Την ώρα που κλείσαμε τα φώτα για να πάμε για ύπνο ήρθε και στάθηκε στην πόρτα της κρεββατοκάμαρας κοιτώντας μας, σηκώθηκα και τον οδήγησα πίσω στο στρωματάκι του λέγοντάς του "εδώ Δία", αυτό ήταν....ξάπλωσε υπάκουα στο μέρος του χωρίς άλλη ένσταση.
Βέβαια, το πρωί τον βρήκα αλλού γι'αλλού, ήταν ξαπλωμένος στο χωλ έξω από τα υπνοδωμάτια, φαίνεται πως ήθελε να αισθάνεται πιο κοντα μας..με το που με είδε γύρισε ανάσκελα, σήκωσε χέρια και πόδια και περίμενε να τον χαιδέψω στην κοιλιά.. Ήταν τόσο αστείο να βλέπεις ένα γομάρι να είναι ξαπλωμένο με τα πόδια όρθια και το κορμί του στριμένο με νάζι και να περιμένει χάδια.
Απορώ πώς μπόρεσαν να εγκαταλείψουν ένα τόσο καλό και τρυφερό σκυλί, τί είδους άνθρωποι ήταν αυτοί;
Πάντως εμείς μοιράσαμε τις δουλειές που τον αφορούν, το ένα μικρό έχει αναλάβει την ευθύνη του φαγητού, το άλλο του νερού κι οι δυο μεγάλοι τις βόλτες του πρωί βράδυ για την ανάγκη του.
Σήμερα ο μεγάλος μου γιός δεν πήγε στην δουλειά για να μείνει μαζί του μιας και είναι η πρώτη του μέρα στο σπίτι μας και δεν θέλαμε να την περάσει περιμένοντας μέχρι το απόγευμα που γυρίζουμε μόνος του.
Πώς είπατε;... είμαστε τρελλοί;....μπορεί και να είμαστε, αλλά πρέπει να συμφωνήσετε πως είμαστε.......ωραίοι τρελλοί!!


ΥΓ. Λίγο πριν "ανεβάσω" την εγγραφή με πήρε τηλέφωνο ο άλλος γιος, ο οποίος χθες είχε βάρδια στην δουλειά του και έλειπε απο την "υποδοχή".
" Άνοιξα", μου λέει, "την πόρτα και δεν μίλησε καθόλου , απλά με μύρισε και πήγε πάλι να ξαπλώσει. Ρε μάνα, τί ΡανΤαΠλαν είναι αυτός που πήγες και πήρες;... αυτός θα μπουν οι κλέφτες μέσα και θα τους κοιτάει να μας κλέβουν, μή σου πω πως θα πάρουν κι αυτόν μαζί!".......
Μην τον ακούτε, συκοφαντίες του κιτρίνου τύπου..........πάντα τον καλό έτσι τον κατηγορούν!.....