Στο χθεσινό ασμπέτα φτάσαμε τελευταίοι...οι υπόλοιποι ασμπετιανοί είχαν προλάβει να γνωριστούν (όσοι δεν γνωρίζονταν από προηγούμενες συναντήσεις) και να τιμήσουν δεόντως τα "πρώτα".
Μετά τις πρώτες στιγμές αμηχανίας κι αφού άφησα να με χαλαρώσουν τα ζεστά τους χαμόγελα προσπάθησα να ψαρέψω κάτι υπολείμματα σαλάτας και κολοκυθοκεφτέδων που είχαν γλυτώσει απ'την επιδρομή των "πιο γρήγορων πηρουνιών".
Δίπλα μου καθόταν ο Μανώλης ...απ'αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε πως δεν είχα καμμία τύχη στην αναζήτηση τροφής..όλα τα πιάτα ήταν καλογυαλισμένα...αρκέστηκα λοιπόν σ'ενα μονάκριβο κολοκυθοκεφτέ που είχε γλυτώσει κι είχε ξομείνει στο πιάτο και σε λίγες, παγωμένες πια, τηγανιτές πατάτες.
Ο Μανώλης ανέλαβε να με πληροφορήσει για το ποιός είναι ποιός, αρχίζοντας από την BD που καθόταν απέναντί μου κι είχε ένα υπέροχα ζεστό χαμόγελο, την LNA με τα όμορφα μάτια, την e-vet με την οποία δεν μπορέσαμε να πούμε και πολλά,την Ερόεσσα που μου χαμογελούσε ζεστά, την Φερενίκη που την ήξερα, την Βίκυ που καθισμένη στο άλλο άκρο απέναντι από τον Γιώργο τον Θεοδοσάτο δεν κατάφερα να πω παρά μια καλησπέρα και μια καληνύχτα στο τέλος, την Πρίνσες που με ρωτούσε επίμονα για τί άλλο; για τον Δία, τον Βασίλη που είχε ετοιμάσει ένα κόμικ μια σελίδας με ήρωες τους ασμπετιανούς , τον Άρη που δεν έβαλε γλώσσα μέσα όλο το βράδυ και φυσικά τον Μανώλη που μου έδινε τις πληροφορίες με την προειδοποίηση πως θα με εξετάσει σε ανύποπτο χρόνο για να δει αν τα εμπέδωσα.
Η παρέα ήταν εμπλουτισμένη κι από συνοδούς και φίλους των ασμπετιανών, οι οποίοι έδεσαν πολύ αρμονικά με τους υπόλοιπους και έδειξαν απόλυτη κατανόηση για την πορεία της κουβέντας που τις περισσότερες φορές , όπως ήταν φυσικό, αφορούσε τα μπλογκς και την μπλογκογειτονιά.
Μετά το φαγητό τιμήσαμε ιδιαιτέρως το ντοματάκι γλυκό που είχε φέρει η Φερενίκη απ'το νησί της και τις δίπλες του Γιώργου που φαντάζομαι θα έφτιαξε η γλυκύτατη γυναίκα του κι αποχωρήσαμε.
Στο γυρισμό με ακολουθούσε η γλυκειά αίσθηση πως συνάντησα φίλους που είχα καιρό να δω......
Μετά τις πρώτες στιγμές αμηχανίας κι αφού άφησα να με χαλαρώσουν τα ζεστά τους χαμόγελα προσπάθησα να ψαρέψω κάτι υπολείμματα σαλάτας και κολοκυθοκεφτέδων που είχαν γλυτώσει απ'την επιδρομή των "πιο γρήγορων πηρουνιών".
Δίπλα μου καθόταν ο Μανώλης ...απ'αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε πως δεν είχα καμμία τύχη στην αναζήτηση τροφής..όλα τα πιάτα ήταν καλογυαλισμένα...αρκέστηκα λοιπόν σ'ενα μονάκριβο κολοκυθοκεφτέ που είχε γλυτώσει κι είχε ξομείνει στο πιάτο και σε λίγες, παγωμένες πια, τηγανιτές πατάτες.
Ο Μανώλης ανέλαβε να με πληροφορήσει για το ποιός είναι ποιός, αρχίζοντας από την BD που καθόταν απέναντί μου κι είχε ένα υπέροχα ζεστό χαμόγελο, την LNA με τα όμορφα μάτια, την e-vet με την οποία δεν μπορέσαμε να πούμε και πολλά,την Ερόεσσα που μου χαμογελούσε ζεστά, την Φερενίκη που την ήξερα, την Βίκυ που καθισμένη στο άλλο άκρο απέναντι από τον Γιώργο τον Θεοδοσάτο δεν κατάφερα να πω παρά μια καλησπέρα και μια καληνύχτα στο τέλος, την Πρίνσες που με ρωτούσε επίμονα για τί άλλο; για τον Δία, τον Βασίλη που είχε ετοιμάσει ένα κόμικ μια σελίδας με ήρωες τους ασμπετιανούς , τον Άρη που δεν έβαλε γλώσσα μέσα όλο το βράδυ και φυσικά τον Μανώλη που μου έδινε τις πληροφορίες με την προειδοποίηση πως θα με εξετάσει σε ανύποπτο χρόνο για να δει αν τα εμπέδωσα.
Η παρέα ήταν εμπλουτισμένη κι από συνοδούς και φίλους των ασμπετιανών, οι οποίοι έδεσαν πολύ αρμονικά με τους υπόλοιπους και έδειξαν απόλυτη κατανόηση για την πορεία της κουβέντας που τις περισσότερες φορές , όπως ήταν φυσικό, αφορούσε τα μπλογκς και την μπλογκογειτονιά.
Μετά το φαγητό τιμήσαμε ιδιαιτέρως το ντοματάκι γλυκό που είχε φέρει η Φερενίκη απ'το νησί της και τις δίπλες του Γιώργου που φαντάζομαι θα έφτιαξε η γλυκύτατη γυναίκα του κι αποχωρήσαμε.
Στο γυρισμό με ακολουθούσε η γλυκειά αίσθηση πως συνάντησα φίλους που είχα καιρό να δω......
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου