Μαύρα χάλια

Είπα να μη γράψω καθόλου σήμερα γιατί η διάθεση μου δεν είναι από τις καλύτερες.
Για να είμαι πιο συγκεκριμένη θα έπρεπε να πω ότι η διάθεσή μου "έχει πιάσει πάτο". Αλλά μετά σκέφτηκα, αν δεν γράψω τον πόνο μου σ'αυτούς τους ανθρώπους που ανύποπτοι θα κάτσουν να διαβάσουν , σε ποιόν θα τον γράψω;
Διότι αν ξέρατε ότι θα ακολουθήσει κείμενο μες την μαύρη μαυρίλα, σίγουρα θα αλλάζατε με την μια μπλογκ, μη σας πω και σάιτ....
Μιας όμως και τώρα ξέρετε τί θα ακολουθήσει μπορείτε να "την κάνετε" .....ακόμα είναι νωρίς. Αν όμως μείνετε, μάθετε πως σήμερα είναι μια από κείνες τις μουρτζούφλες μέρες που σου βγάζουν κάτι από προσωπική αναζήτηση και αυτοψυχανάλυση.
Αυτό τώρα μη το δείτε ως καλό και θετικό, γιατό μόνο τέτοιο δεν είναι. Διότι όταν αρχίζεις τις ερωτήσεις στον εαυτό σου τύπου: πού πάω; που βαδίζω; ποιά είμαι; γιατί βρίσκομαι εδώ;......πιστέψτε με μόνο σε καλό δεν σου βγαίνουν.
Άσε που σου γεννούν και μια διάθεση να μπεις στο πρώτο αεροπλάνο και να την κάνεις για μέρη μακρινά κι ονειρεμένα.
Και τό'χω πει στα αρσενικά της οικογένειας...."το νου σας ρεμάλια, θα σηκωθώ και θα φύγω καμμιά ώρα και θα με ψάχνετε", αλλά εκείνοι γελούν....γιατί ξέρουν πως δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, πως ό,τι και να λέω, όσο κι αν γκρινιάζω θα είμαι πάντα εδώ....
Εκείνο που δεν ξέρουν, εκείνο που κανείς μας δεν ξέρει, είναι πότε θα συμβεί στο μυαλό κάποιου εκείνο το μαγικό και καταστροφικό συνάμα "κλικ"......
Εκείνο το "κλικ" που σε κάνει να υπερπηδάς τις όποιες αναστολές, τους φόβους, τα μήπως και τα γιατί.....εκείνο το "κλικ" που δεν ξέρω αν πρέπει να το ονομάσω τρέλλα ή "θέλω" μου...................

Υγ. μη μου δίνετε σημασία....μέρα είναι και θα περάσει....(είναι κι αυτός ο πονοκέφαλος που δεν λέει να μ'αφήσει..)